"Nic nas nie może odłączyć od miłości Chrystusowej". (por. Rz 8, 35)

Tą Miłość codziennie na nowo poznajemy, przyjmujemy, uczymy się na Nią odpowiadać.
Na drodze do tej Jedynej i Prawdziwej Miłości pomaga nam formacja, która jednocześnie wprowadza w życie zakonne.

Chcę być Oblubienicą Jezusa!

Jeśli już usłyszałaś w sercu to wezwanie, aby poświęcić swoje życie Jezusowi, warto uczynić krok, aby przekonać się czy On wzywa Cię do życia zakonnego.
Bóg od dawna przygotowuje twoją drogę i pewnie już dał ci kilka wskazówek, postawił na drodze konkretnych ludzi, konkretne zgromadzenia.
Może też właśnie to, w którym pragnie abyś Jemu oddała życie i w którym chce cię obdarzyć szczęściem. 
Najważniejsze jest, aby nie uciekać przed zaproszeniem Boga, ale zrobić pierwszy krok i przekroczyć progi zakonu, poprosić o przyjęcie do postulatu.

Życie w zakonie rozpoczyna postulat. To czas obserwowania, jak życie sióstr wygląda na co dzień.
O której wstają, ile się modlą, jakie mają zwyczaje?
W postulacie kandydatka uczestniczy w modlitwie i pracy sióstr oraz  z pomocą kierownika duchowego stara się rozeznać swoje powołanie.

Jeśli pragnie iść drogą życia zakonnego, po postulacie rozpoczyna dwuletni nowicjat.
Składa się on  z  intensywnej modlitwy, nauki i przygotowań do złożenia pierwszych ślubów.
Porównując go  do relacji oblubieńczej, jest to czas narzeczeństwa.
Nowicjat kończy się w chwili złożenia ślubów czasowych, które obowiązują jeden rok.

Kolejny etap, to juniorat, czyli okres, gdy siostra co roku ponawia śluby czasowe.
W tym okresie życia, oprócz modlitwy siostry poświęcają się pracy, nauce i życiu wspólnemu.
Budują się więzi przyjaźni, rozwijają się zainteresowania, odkrywane są osobiste talenty.
Juniorat trwa zazwyczaj 5 lat. 
Tyle czasu potrzeba, aby w sposób dojrzały i odpowiedzialny powiedzieć Bogu TAK - na zawsze, czyli złożyć śluby wieczyste.
Zewnętrznym znakiem tych zaślubin jest noszona przez siostrę obrączka.
Po złożenia ślubów wieczystych, życie zakonne nadal jest pełne wyzwań i niespodzianek, a przede wszystkim pozostaje drogą do świętości, którą można osiągnąć stale się nawracając.