Nowe oblicze punktu Caritas przy Parafii św. Anny w Piasecznie kojarzy się już nie tylko z otrzymywaną tam pomocą żywnościową, ale także regularnymi spotkaniami mającymi na celu rozwój wiary i duchowości podopiecznych. Szczególnie ten wymiar pracy z najuboższymi parafianami stał się dla całego zespołu wolontariuszy priorytetowy. Zespół pod kierunkiem s. Beaty postanowił dotychczasowe wsparcie żywnościowe uzupełnić działaniami ewangelizacyjnymi, m.in. rekolekcjami adwentowymi i wielkopostnymi oraz comiesięcznymi dniami skupienia. Spotkania te prowadził o. Piotr Wardawy kapucyn z Ośrodka Apostolstwa Trzeźwości w Zakroczymiu, posiadający również doświadczenie pracy z ubogimi „Jadłodajni na Miodowej” przy klasztorze kapucynów w Warszawie. Dni skupienia rozpoczynały się od konferencji, po której była adoracja Najświętszego Sakramentu, podczas niej była możliwość skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania. Uczestnicy skupienia brali czynny udział we Mszy Świętej. Angażowali się w przygotowanie Liturgii Słowa i darów. Nie sposób opisać „echa” rekolekcji przez ubogich. Często łzy wzruszenia, skruchy, poruszenia, delikatnej skruchy w sercach, doświadczenia wspólnoty (często wybrzmiewało to, że nikt się na nich nie patrzy, nie dokucza, bo brzydko pachną). Poczuli, że to ich miejsce, w którym mogą się zaangażować i nikt się z nich nie będzie naśmiewał ani odrzucał.

            Spotkania opłatkowe i wielkanocne, to również ważne wymiary życia duchowego. Dlatego każdy uczestniczący w rekolekcjach otrzymywał osobiste zaproszenie na wspólne przeżywanie świąt Narodzenia Pańskiego i Wielkanocy. Dla osoby żyjącej w szałasie czy pustostanie było to bardzo ważne i osobiste przeżycie. Gesty te wzmacniają poczucie wartości człowieka, który został specjalnie zaproszony, na którego czekała grupa wolontariuszy, aby go przywitać, zainteresować się nim i z życzliwością zająć. Ważna też była obecność ks. Proboszcza Andrzeja Krynickiego, który zawsze serdecznie przywitał najuboższych i wygłosił do nich Słowo podnoszące na duchu. Podczas spotkań bardzo ważny dla nas był wystrój i dekoracja stołów. Także wolontariusze podkreślali swoim strojem rangę spotkania.

          Warto w tym miejscu wspomnieć o wprowadzeniu alkomatu. Zastosowanie tego środka kontroli trzeźwości wynikającego z zasad przyjętego Regulaminu na początku wprowadzało wśród podopiecznych podejrzliwość i niechęć. Jednak po pewnym czasie, okazało się, że dzięki wyeliminowaniu osób nietrzeźwych – zgodnie ze sztuką interwencji wobec osób uzależnionych – atmosfera wśród osób korzystających z  pomocy Caritas uspokoiła się, zaś nasz punkt CARITAS stał się miejscem bezpiecznym dla tych, którzy podjęli wysiłek zmagania się z uzależnieniem od alkoholu przez abstynencję. W ostatnim czasie alkomatu używane są tylko w sporadycznych przypadkach, gdyż podopieczni nauczyli się, że w dni wydawania paczek żywnościowych należy przyjść trzeźwym.

          Kolejnym prawdziwym wezwaniem był pierwszy wyjazd do Niepokalanowa i Żelazowej Woli. A także każdy następny wyjazd, gdyż do końca nie było wiadomo ile osób przyjdzie, a ile poprzedniego wieczoru nie wytrzymało bez napicia się alkoholu.W tym roku - jak mówi s. Beata - głównie skupiliśmy się na poznawaniu naszych podopiecznych, a także zaspokojeniu ich podstawowych potrzeb egzysten­cjalnych i duchowych. Dążyliśmy do tego, by ludzie nas poznali, zaufali nam i potrafili z godnością prosić o pomoc. Z ankiety przeprowadzonej wśród naszych beneficjentów, wynika że bardzo sobie cenią spotkania modlitewne, następnie wyjazdy. Zaś dopiero na trzecim miejscu jest pomoc żywnościowa. To echo pokazuje nam, że wspieranie godności osoby ludzkiej we wszystkich wymiarach jej życia jest bardzo ważne.

POŻEGNANIE PODOPIECZNEJ

         W dniu 02.07.2019 odbył się pogrzeb podopiecznej Caritas, pani Doroty. Na żałobną Mszę  przybyło bardzo dużo naszych podopiecznych, by w ten sposób pożegnać i pomodlić się za zmarłą. Nasi beneficjenci czynnie włączyli się w Eucharystię, a także w odprowadzenia ciała na cmentarz. Dla całej społeczności Caritas było to ważne wydarzenie, które pokazało, iż potrafimy się zjednoczyć nie tylko w kolejce po żywność, ale i podczas wspólnej modlitwy.