VIII STATIO HONORAT odbyło się w Domu Sióstr Franciszkanek od Cierpiących w Warszawie. Wspólną refleksję wokół dzieła bł. Honorata rozpoczęła lektura Prologu i kolejnego Rozdziału Testamentu Duchowego Błogosławionego. Katecheza wygłoszona w tzw. "dwugłosie" (siostra i o. Juliusz) otworzyła rozważany tekst, dając przy tym ścieżkę na naszą codzienność.

Po spotkaniach w grupach, zebrane siostry uczestniczyły w liturgii Słowa. Spotkanie zakończyła siostrzano-braterska agapa.

Jeśli chcesz przejść drogę wokół słów bł. Honorata i Słowa Bożego, rozważanych na STATIO - zapraszamy... poniżej znajdują się teksty z ostatniego spotkania:

LEKTURA: PROLOG i IV ROZDZIAŁ TESTAMENTU DUCHOWEGO BŁ. HONORATA
(w opracowaniu: Centrum Duchowości "Honoratianum", Zakroczym 2017)

PROLOG

W Imię Trójcy Przenajświętszej – Ojca, Syna i Ducha Świętego ku czci Niepokalanego Serca Przenajświętszej Maryi Panny – ja brat Honorat, grzesznik nikczemny, oświadczam wobec Majestatu Bożego i Przenajświętszej Matki Bożej i mojej, i wobec całego Niebieskiego Dworu, że jestem niczym i że nie mam nic takiego, czym by wolno mi było rozporządzać i oświadczać ostatnią wolę moją względem rzeczy doczesnych jak względem mego ciała i duszy, bom to wszystko z miłosierdzia Bożego miał szczęście oddać już dawno Panu mojemu przez śluby zakonne, przez które wyrzekłem się nie tylko prawa do wszelkiej własności, ale i prawa troszczenia się o ciało moje i używania własnej mojej woli. A jeżeli nieraz tę ofiarę naruszałem wiarołomnie, to wyznaję, iż przez to krzywdziłem tylko mego Pana i Oblubieńca mej duszy i że jestem przez to Mu dłużny, prawa jednakże do tego rozporządzenia nigdy sobie nie rościłem i nie roszczę, bo się go tylokrotnie i uroczyście na Jego korzyść zrzekałem i zrzekam na nowo i wiem, że mi się nie godzi czynić testamentu w ścisłym jego znaczeniu, z czego niewymownie szczęśliwy jestem, poprzestaję przeto na uczynieniu tego duchowego testamentu i oświadczeniu mojej ostatniej woli względem usposobienia w mojej duszy, to jest, jakie pragnę mieć w ostatnią godzinę śmiertelnego mego życia.

IX. OSTATNIE PROŚBY

Przy tym wyrażeniu ostatniej woli mojej ośmielam się zamieścić tutaj i ostatnie prośby i pragnienia moje, a mianowicie:

1. Abym bez Sakramentów świętych nie zszedł z tego świata, a że mogę być w tej ostatniej chwili nieprzytomny, więc teraz oświadczam, że pragnę się spowiadać z najżywszą skruchą i przyjąć Wiatyk, tj. Ostatnie Namaszczenie i dostąpić odpustu.

2. Abym mógł odnowić profesję moją na Regułę Braci Mniejszych Świętego Franciszka, a w obawie, że wtedy nie będę mógł tego dopełnić, ponawiam ją teraz, pragnąc żyć do ostatniego tchu w posłuszeństwie, ubóstwie i czystości.

3. Abym z pasem na szyi mógł przeprosić Braci moich za wszystkie przykrości i zgorszenia, jakie im dałem, prosząc o przebaczenie i modlitwę, to w tej intencji teraz niniejszym pismem dopełniam, przebaczając także wszystkim i obiecując modlić się za nich.

4. Pragnę umierać tak jak św. Franciszek na ziemi obnażony, nie mając nawet habitu na przykrycie mego grzesznego ciała i prosząc o pożyczenie go po śmierci.

Miłując święte ubóstwo kilkakrotnie w życiu usuwałem z celi wszystkie rzeczy chcąc według intencji św. Ojca mieć tylko brewiarz, habit i mutandy. Lecz wskutek zajęć moich znowu wkrótce po trochu przenosiłem nazad rzeczy do użytku potrzebne, szczególniej książki różne i materiały piśmienne. Chciałbym jednak umierać w takim ogołoceniu, a jeżeli śmierć mnie zaskoczy przy zajęciach wśród tych rupieci, chciałbym uczynić przynajmniej według zwyczaju zakonnego rezygnację z apropriacji, renuncjację i zrzeczenie się wszystkiego w ręce Ojca Przełożonego oddając wszystko, co używałem i co się znajduje w celi, w składziku, w bibliotece i gdziekolwiek, oświadczając się, iż nie miałem nigdy prawa żadnego do tych rzeczy, aby Przełożony rozporządzał tym według swego upodobania za życia i po śmierci.

A jeżeli śmierć tak mnie zaskoczy, że nie będę mógł i tego uczynić, to teraz to całym sercem czynię i wszystkich rzeczy się wyrzekam.

5. Pragnę do końca żyć w świętym posłuszeństwie i aby ostatnie tchnienie moje było aktem posłuszeństwa, jak św. Weroniki i św. Feliksa z Nikozji, i wielu innych świętych i dziś z tym oświadczam, że chcę, by ostatnie tchnienie było spełnieniem Woli Bożej.

6. Pragnę zjednoczyć się z Janem, uczniem ukochanym Jezusa Chrystusa i na tę ostatnią godzinę ukryć się w Jego ranach, i z tym samym usposobieniem, w jakim on oddał ducha swego w ręce Ojca swego i ja też duszę moją chcę oddać Stworzycielowi mojemu.

7. Pragnę gorąco, aby przy śmierci mojej była mi obecna i przybyła na pomoc Przenajświętsza Maryja Panna i tak jak była obecna przy śmierci Pana Jezusa, jak o to codziennie kilkadziesiąt razy Ją błagałem, aby in hora mortis modliła się za mną. I ponawiam ofiarowanie się moje na Jej własność tytułem niewolnika, aby Ona strzegła mnie jako rzeczy i własności swojej.

8. Pragnę, aby ostatnie słowo moje było: Jezus, Maryja, Józef, Wam polecam duszę i ciało moje. A jeżeli nie będę w stanie ich wtedy wymówić, to teraz je z tą intencją wymawiam i zapisuję: „Jezus, Maryja, Józefie św., Wam polecam duszę i ciało moje”.

9. Pragnę wreszcie i temu Najsłodszemu Jezusowi polecam to moje pragnienie od wielu lat żywione, aby na wynagrodzenie moich ciężkich zniewag i krzywd Jemu wyrządzonych, za które na tej ziemi nic a nic nie cierpiałem, ale zawsze wszelkiego rodzaju łaskami byłem obdarzony, przynajmniej po śmierci, albo i za życia jeszcze mego ludzie poznali się na mojej obłudzie i okryli mnie wzgardą i z oburzeniem, i z obrzydzeniem wspominali plując na wspomnienie mego imienia. Słusznie mi się to należy, bo niegdyś w zaślepieniu moim, będąc niedowiarkiem odezwałem się, że jeśli się kiedy nawrócę, wtedy wolno będzie mi w twarz napluć.

KRĄG

LITURGIA SŁOWA "NAGOŚĆ"

Wprowadzenie ogólne

Modlitwa albo O Najwyższy Boże nasz

      I Czytanie Rdz 3,6-21

      II Czytanie Iz 30, 8-15

     III Czytanie Ap 3,14-22

     IV Czytanie  Mt 25,31-40

Komunia słowa

Homilia

Modlitwa powszechna

Błogosławieństwo