VI STATIO HONORAT odbyło się w Domu Sióstr Obliczanek w Otwocku. Wspólną refleksję wokół dzieła bł. Honorata rozpoczęła lektura Prologu i VI Rozdziału Testamentu Duchowego Błogosławionego. Katecheza wygłoszona w tzw. "dwugłosie" (siostra i o. Juliusz) otworzyła rozważany tekst, dając przy tym ścieżkę na naszą codzienność. Po spotkaniach w grupach i wspólnym rozważaniu Słowa, zebrane siostry uczestniczyły w niedzielnej Eucharystii. Spotkanie zakończyła siostrzano-braterska agapa.

Jeśli chcesz przejść drogę wokół słów bł. Honorata i Słowa Bożego, rozważanych na STATIO - zapraszamy... poniżej znajdują się teksty z ostatniego spotkania:

LEKTURA: PROLOG i IV ROZDZIAŁ TESTAMENTU DUCHOWEGO BŁ. HONORATA
(w opracowaniu: Centrum Duchowości "Honoratianum", Zakroczym 2017)

PROLOG

W Imię Trójcy Przenajświętszej – Ojca, Syna i Ducha Świętego ku czci Niepokalanego Serca Przenajświętszej Maryi Panny – ja brat Honorat, grzesznik nikczemny, oświadczam wobec Majestatu Bożego i Przenajświętszej Matki Bożej i mojej, i wobec całego Niebieskiego Dworu, że jestem niczym i że nie mam nic takiego, czym by wolno mi było rozporządzać i oświadczać ostatnią wolę moją względem rzeczy doczesnych jak względem mego ciała i duszy, bom to wszystko z miłosierdzia Bożego miał szczęście oddać już dawno Panu mojemu przez śluby zakonne, przez które wyrzekłem się nie tylko prawa do wszelkiej własności, ale i prawa troszczenia się o ciało moje i używania własnej mojej woli. A jeżeli nieraz tę ofiarę naruszałem wiarołomnie, to wyznaję, iż przez to krzywdziłem tylko mego Pana i Oblubieńca mej duszy i że jestem przez to Mu dłużny, prawa jednakże do tego rozporządzenia nigdy sobie nie rościłem i nie roszczę, bo się go tylokrotnie i uroczyście na Jego korzyść zrzekałem i zrzekam na nowo i wiem, że mi się nie godzi czynić testamentu w ścisłym jego znaczeniu, z czego niewymownie szczęśliwy jestem, poprzestaję przeto na uczynieniu tego duchowego testamentu i oświadczeniu mojej ostatniej woli względem usposobienia w mojej duszy, to jest, jakie pragnę mieć w ostatnią godzinę śmiertelnego mego życia.

VI. ZAPISY Z RZECZY W POSAGU MI DANYCH. OMNIA VESTRA SUNT

Obym się mógł [stać] całkowitą ofiarą Twoją, jak dla siebie tylko całego mnie stworzyłeś. A że wszystko, co jest na świecie, stworzyłeś mój Boże dla mnie i wszystko jest moje, przeto teraz i przed śmiercią wszystko Tobie nazad zwracam, oddaję i zapisuję, chcąc wynagrodzić te moje niedbalstwa, iż za życia mego nie dość pamiętałem o tym obowiązku, aby to wszystko zwracać do Ciebie.

Zapisuję Ci przeto to wszystko, co się znajduje wśród tego wszechświata, wszystkie kropelki deszczu, gwiazdki śniegu, perły rosy, jakie spadną na ziemię aż do końca świata, pragnąc serdecznie, abyś przez każdą i za każdą był pochwalony tym uwielbieniem, jakim Cię czci za to wszystko samo Serce Jezusa.

W tejże samej intencji ofiaruję Ci wszystkie ziarenka piasku, wszystkie pyłki ziemskie, wszystkie atomy ciał i cząsteczki powietrza, wszystkie krople rzek i morza, wszystkie rośliny i listki traw, krzewów i drzew, wszystkie gwiazdy, księżyce, słońca, wszystkie owady i ptaki, wszystkie robaczki i płazy, wszystkie ryby i zwierzęta, potwory wód i lasów i cokolwiek żyje na świecie, pragnąc, abyś przez każdy ich śpiew, ryk lub głos, przez każdy obrót i poruszenie, każdy objaw życia był czczony i wielbiony, jak tego pragniesz, jak na to zasługujesz. A że te wszystkie stworzenia nie posiadają serca do kochania i rozumu do poznawania Ciebie, albo go nie używają do tego i tylko przedstawiają się nam, abyśmy poznając one, przez nie poznawali i wielbili Cię, przeto staję w pośrodku nich z sercem przepełnionym płomienną miłością dla oddania przez nie należytej czci Tobie i wzywam wszystkie przez najgłębsze uczucia mej duszy, aby wszystkie wielbiły Ciebie razem z niebem całym przez Syna Twego Jezusa Chrystusa, dla którego i przez którego zostały stworzone.

Ofiaruję Ci także wszystkich ludzi dobrych i złych, wiernych i niewiernych, wszelkie czynności, zdolności, wynalazki i cokolwiek dobrego było uczynione dotąd na świecie lub zostanie wykonane do jego końca. Tobie bowiem należy z tego chwała, który jesteś jedynym źródłem wszelkiego dobra, bez którego nikt nic czynić ani mieć nie może.

Pragnąłbym Cię uczcić szczególniej za tych, którzy Cię nie znają i nie kochają, którzy Cię obrażają i chwały należnej nie oddają; chciałbym wszystkich w tym obowiązku zastąpić i wyręczyć, i zadośćuczynić, do czego tylko Serce Jezusa dopomóc mi może. Chciałbym podziękować Ci za wszystko, co ze stworzeniami Twoimi czynisz, bo nie może być [jak] tylko dobrem, cokolwiek na nie zsyłasz, choć nikt tego należycie nie ocenia i nikt za to nie dziękuje, a niejeden za krzywdę wyrządzoną sobie uważa.

KRĄG

Teksty Pisma św. do rozważenia:

Rdz 2, 4-25

Jdt 16, 14

Syr 24, 9

Am 4, 13

Mt 24, 18

Dz 17, 24-28

2 Kor 5, 17-19

NASTĘPNE STATIO HONORAT już 14.01.2018 r. - tym razem w Nowym Mieście - jeśli możesz PRZYJDŹ!