IV STATIO HONORAT odbyło się w Warszawie a zebranych gościły Siostry Sługi Jezusa. To spotkanie było kolejną okazją do zatrzymania i wsłuchania się w Testament Duchowy Błogosławionego.

Spotkanie rozpoczęła lektura Prologu i IV Rozdziału Testamentu, do której została wygłoszona katecheza w tzw. "dwugłosie" - słowo od Siostry i słowo od o. Juliusza Pyrek OFMCap, który przewodniczył spotkaniu i włączonej w niej liturgii. Kolejnym punktem był Krąg biblijny i liturgia Słowa. Spotkanie zakończyła siostrzano-braterska Agapa - Bogu dzięki, że duchowe córki Błogosławionego spotykają się by wspólnie wsłuchiwać się w głos Ojca Założyciela.

Jeśli chcesz przejść drogę wokół słów bł. Honorata i Słowa Bożego, rozważanych na STATIO - zapraszamy... poniżej znajdują się teksty z ostatniego spotkania:

LEKTURA: PROLOG i IV ROZDZIAŁ TESTAMENTU DUCHOWEGO BŁ. HONORATA
(w opracowaniu: Centrum Duchowości "Honoratianum", Zakroczym 2017)

PROLOG [MOJA OSTATNIA WOLA]

W Imię Trójcy Przenajświętszej – Ojca, Syna i Ducha Świętego ku czci Niepokalanego Serca Przenajświętszej Maryi Panny – ja brat Honorat, grzesznik nikczemny, oświadczam wobec Majestatu Bożego i Przenajświętszej Matki Bożej i mojej, i wobec całego Niebieskiego Dworu, że jestem niczym i że nie mam nic takiego, czym by wolno mi było rozporządzać i oświadczać ostatnią wolę moją względem rzeczy doczesnych jak względem mego ciała i duszy, bom to wszystko z miłosierdzia Bożego miał szczęście oddać już dawno Panu mojemu przez śluby zakonne, przez które wyrzekłem się nie tylko prawa do wszelkiej własności, ale i prawa troszczenia się o ciało moje i używania własnej mojej woli. A jeżeli nieraz tę ofiarę naruszałem wiarołomnie, to wyznaję, iż przez to krzywdziłem tylko mego Pana i Oblubieńca mej duszy i że jestem przez to Mu dłużny, prawa jednakże do tego rozporządzenia nigdy sobie nie rościłem i nie roszczę, bo się go tylokrotnie i uroczyście na Jego korzyść zrzekałem i zrzekam na nowo i wiem, że mi się nie godzi czynić testamentu w ścisłym jego znaczeniu, z czego niewymownie szczęśliwy jestem, poprzestaję przeto na uczynieniu tego duchowego testamentu i oświadczeniu mojej ostatniej woli względem usposobienia w mojej duszy, to jest, jakie pragnę mieć w ostatnią godzinę śmiertelnego mego życia.

ROZDZIAŁ IV Zapisy z dóbr cedowanych lub spadłych na mnie

Czuję się z tylu tytułów obowiązanym względem Boga mego, a widząc moje ubóstwo, niemoc i nicestwo, moją obrzydłość i nikczemność, udaję się do skarbów zostawionych mi przez Zbawiciela mojego Jezusa Chrystusa i odwołuję się do prawa własności, jakie mi dał nad nimi i dla zaspokojenia tych wszystkich zaciągniętych przeze mnie należności, zobowiązań i długów, a mianowicie dla uczczenia godnego Majestatu Bożego, dla dania Mu dowodu mojej miłości, dla zawdzięczenia Mu za wszystkie Jego dobrodziejstwa i przebłagania Go za wszystkie przestępstwa i na wynagrodzenia wszystkich krzywd przeze mnie wyrządzonych, i zadośćuczynienia za wszystkie niewierności, i umorzenia wszystkich długów, czy to z tytułu wdzięczności, czy też z tytułu sprawiedliwości zaciągniętych, i na spłacenie wszelkich kar tak doczesnych, jak wiecznych, i na odpuszczenie wszystkich grzechów, i ubłaganie wszelkich łask, a szczególniej na zabezpieczenie Królestwa Niebieskiego i nabycia prawa do wiekuistej chwały – ofiaruję, oddaję, leguję, zapisuję i darowuję na wieczne czasy Bogu mojemu:

Nieskończone zasługi Pana i Zbawiciela mojego Jezusa Chrystusa, aby one zastąpiły brak wszelkich moich zasług i wszystkie chwile Przenajświętszego Życia Jego od pierwszej chwili poczęcia aż do konania, aby one wynagrodziły wszystkie zmarnowane lub źle użyte chwile nikczemnego życia mego.

Wszystkie Jego myśli, uczucia i intencje, wszystkie modlitwy, czuwania, adoracje, łzy i westchnienia, wszystkie odetchnienia, poruszenia i kroki, Jego posiłek, i post Jego, spoczynek i trudy, Jego podróże i całe przebywanie na ziemi, wszystkie święte słowa przestrogi i nauki, wszystkie posługi i prace i wszystkie uczynki miłosierdzia, wszystkie cuda Jego potęgi. Opatrzności i miłości, prosząc, aby to wszystko posłużyło do oczyszczenia wszyst¹ ich moich myśli, intencji, modlitw i słów, i uczynków.

Zapisuję Ci Jego pokorę, posłuszeństwo, ubóstwo, czystość, cierpliwość i miłość, i wszystkie Boskie cnoty Jego, aby oprócz powyższych celów zastąpiły brak cnót we mnie.

Ceduję Ci wszystkie Jego boleści, smutki i wzgardy, wszystkie cierpienia duszy i ciała, wszystkie bicze, ciernie i gwoździe, i wszystkie kropelki Krwi wysączone dla mnie, począwszy od Obrzezania i Ogrójca aż do przebicia boku przy biczowaniu, cierniem koronowaniu, dźwiganiu krzyża, ukrzyżowaniu, w której zasługach uczestniczyć pragnę, l całą mękę i śmierć Jego okrutną, abyś miał z nich godne Ciebie uczczenie i dziękczynienie, a ja godne przebłaganie i ubłaganie, aby wołały za mną o miłosierdzie.

Ofiaruję Ci w tymże celu Najsłodsze Serce Jezusa Chrystusa ze wszystkimi Jego pragnieniami i uczuciami, z Jego boleściami i radościami. Także obecność Jego w Przenajśw. Sakramencie i wszystkie chwile tylu wieków, przez które tam jako więzień miłości przebywa, przez które jeszcze do końca świata przebywać będzie; wszystkie cuda, które dokonywa codziennie z tego Przybytku, gdzie Ci oddaje cześć najwyższą i składa ciągłe dziękczynienie i bezustannie błaga dla nas o miłosierdzie.

Na ten sam cel ofiaruję Ci świętość Przenajświętszej Maryi Panny i wszystkie tajemnice Jej życia, tudzież Jej zasługi i cnoty, a szczególniej Jej niezgłębioną pokorę i Niepokalane Jej Serce, w którym tylokrotnie byłem złożony, a które samo jedno więcej Cię czci i więcej może wyjednać, aniżeli wszystkie inne stworzenia, ze wszystkimi Jego aktami i z najgorętszą miłością.

Ofiaruję Ci także najgorętsze uczucia wszystkich Aniołów i Serafinów, a szczególniej mego Anioła Stróża i całą cześć, jaką od wszystkich chórów Anielskich odbierasz, i wszystkie heroiczne akty cnót i zachwycenia miłości Wszystkich Świętych, a szczególniej wszystkie seraficzne zapały świętego Patriarchy mego Franciszka i wszystkich Jego świętych synów a naszych Patronów, i w ogóle całą chwałę Kościoła tryumfującego, z której się cieszę i z którą się łączę.

Ofiaruje Ci także wszystkie zasługi dusz sprawiedliwych na ziemi i całego Kościoła wojującego ze wszystkimi świętymi Komuniami, spowiedziami i innymi sakramentami i odpustami, także wszystkie modlitwy, rozmyślania, adoracje, reparacje, akty strzeliste i inne ćwiczenia duchowne dusz pobożnych, tudzież wszystkie ich umartwienia, walki wewnętrzne i poświęcenia, wszystkie uczynki miłosierdzia w różnych dobroczynnych Zakładach i Stowarzyszeniach, a szczególniej te wszystkie Msze św., z których tyle siły i pociech do serca mego spłynęło i w których ciągle ofiaruje się za nas Zbawiciel, czcząc Ciebie więcej niżeli wszystkie męczeństwa uczcić Cię mogą. Także całą obserwancję wszystkich Zakonów, a szczególniej mojego Zakonu, prosząc Cię, abyś ułomności nasze w tej rzeczy pokryć nieskończonymi zasługami Zbawiciela raczył

KRĄG BIBLIJNY

 LITURGIA SŁOWA

 1. Wprowadzenie ogólne

2. Modlitwa

3. I czytanie: Rdz 18, 16-33

4. II czytanie: Iz 1, 17-27

5. III czytanie: Dz 17, 22-34

6. IV czytanie: Mt 15, 1-14

7. Echo Słowa

8. Homilia

9. Modlitwa Pańska

10.  Zakończenie i błogosławieństwo